Her insanın hayatında bazı dönüm noktaları vardır. Kimi İyi bir iş sözleşmesi, kimi iyi bir eş, kimi iyi bir dost... ve daha niceleri.
Benim hayatımda ki dönüm noktası ise sanırım Kızılay.
Hiç farkına varmadan kapılmış olduğum bu iyilik rüzgarı beni günden güne daha da uzaklara savurdu. Bir gün Karadeniz'de bir gün başka bir bölgede bir diğer gün ise yurt dışında bir coğrafyada.
Her gittiğim yerde ortak olan tek bir şeyi fark ediyordum ama ; ''insanlara yaptığın bir iyilik sonrası yüzlerinde oluşan o mutlu ifade''
Hayatın vermiş olduğu yük ile ömrünün çoğunu asık yüz ile geçirmiş insanlar bile karşılıksız yapılmış olan iyilik karşısında mutluluklarının yüzlerine yansımasından kaçamıyorlardı.
Dili, dini, ırkı bile farklı olsa da bu hep böyle oldu şahit olduğum kadarıyla.
Hele ki zor şartlarda yaşam mücadelesi veren bir çocuğun mutlu olduğunda yüzünde açan çiçekleri bir görseydiniz... Bu dünyanın ne kadar adaletsiz olduğunu, bizlerin aslında bu çocuklara hatta yardıma muhtaç bu insanlara karşı sorumlu olduğumuzun farkına daha rahat varırdınız.
Belki bir dernekte belki bir vakıfta veya herhangi bir örgütte kurumun adı çokta önemli değil ana temada ki sorumuz şu;
''Bir ihtiyaç sahibinin elinden herhangi bir şekilde tutabiliyor musunuz?'' Maddi veya manevi o da önemli değil. Bu soruyu her bilinçli birey muhakkak düşünmeli ve iç muhasebesini usulca yapmalıdır.
Siz siz olsun iyilikle kalın...
Erzincan Depremi - 2020
Comments